مشاعره

[reihaneh]

سلام به همه
خيلي وقته كه موضوع مشاعره فراموش شده
برادر شبيه العباس اميدوارم كه حالتون خوب باشد
جسارتا عرض ميكنم اين نوشته ي اخري شعر حساب نميشه مثل يه اس ام اس ميمونه.
دل كه رنجيد از كسي خرسند كردن مشكل است
شيشه بشكسته را بيوند كردن مشكل است

[شبيه العباس]

و عليك السلام خاهر ريحانه ، خيلي خيلي ممنون كه يادي كردي ، نكرانت بودم اما رساله نوشتم جواتي ندادي نخاستم بيشتر مزاحم بشم .....
تا تواني دلي بدست آورد ... دل شكستن هنر نميخاهد

[reihaneh]

واقعا شرمنده برادر كرامي
ولي فكر كنم نامتون نرسيد
به هر حال شرمنده و معذرت ميخوام

[شبيه العباس]

خاهش ميكنم خاهر كرامي ، خوبه كه امروز منتدي را منور كرديد اما شعر با حرف ميم ننوشتي ، سري بزن ، ما فكرمان خيلي مشغول بحرينيهاي مظلوم هست ، دعا كنيد

[reihaneh]

ميروم خسته و افسرده و زار
سوي منزلكه ويرانه ي خويش
به خدا ميبرم از شهر شما
دل شوريده و ديوانه ي خويش
ميروم تا ز تو دورش سازم
ز تو اي جلوه ي اميد محال
ميروم زنده به كورش سازم
تا ازين بس نكند ياد وصال

[شبيه العباس]

جه حرفهاي سختي مياري آخر شعرات ، خسته شدم تا شعري با حرف لام بيدا كردم
لب از ترشح مي باك كن براي خدا
كه خاطرم به هزاران كنه موسوس شد
كرشمه تو شرابي به عاشقان بيمود
كه علم بي خبر افتاد و عقل بي حس شد

[علی ایرانی]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدمی بسرشتند و بپیمانه زدند

[شبيه العباس]

دل خرابي ميكند ، دلدار را آكه كنيد
زينهار ايدوستان ، جان من و جان شما

[خآدمْ آميرً آلنحًل]

الف

اين هم مشهورتين ابيات شعر حافظ :

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

[شبيه العباس]

اين هم شعرهاي حافظ

آنكه بامال جفا كرد جو خاك را هم ... خاك ميبوسم و عذر قدمش ميخاهم
من نه آنم كه بجوراز توبنالم حاشا ... جاكر معتقدو بنده دولتخاهم
بسته ام در خم كيسوي تو اميد دراز ... آن مبادا كه كند دست طلب كوتاهم
ذره خاكم و در كوي توام وقت خوش است ... ترسم اي دوست كه بادي ببردناكامم

[reihaneh]

من همان روز ز فرهاد طمع ببريدم
كه عنان دل شيدا به لب شيرين داد